Ξύπνησα, πήγα βιβλιοθήκη, πήγα μάθημα, έφαγα, βιβλιοθήκη, καφές έξω από βιβλιοθήκη, σπίτι, ύπνος και πάλι από την αρχή.
Παρόλα αυτά, προέκυψαν διάφορα πράγματα για να γράψω.
Σήμερα ήταν η πρώτη εξέταση ( midterm αντίστοιχη με τις δικές μας προόδους ) και θα 'θελα να σχολιάσω μερικά πράγματα πάνω σε αυτό ( όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι δεν κάνω ποτέ δημόσιες προβλέψεις για το πώς τα πήγα και δεν σκέφτομαι να κάνω την έκπληξη σήμερα ).
Πρώτον, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, από το να μην έχεις βγει το προηγούμενο ΣΚ, να ξέρεις ότι δε θα βγεις το επόμενο, να έχεις ένα βράδυ στο οποίο έχεις πει ότι δεν θα διαβάσεις, και να μη βρίσκεις ούτε ένα άτομο για να βγεις!! Όλοι όσοι ξέρω δίνουν εξετάσεις μία από τις επόμενες μέρες, και ο ένας που δεν, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο αεροπλάνο και πετάει για Βοστώνη. Η κατάληξη, για να διασκεδάσω το σημερινό βράδυ ήταν το εξής. Μετά την εξέταση, αφού απέτυχαν και οι τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες για έξοδο, πήγα σε μια ομιλία του Rudatsikira, ενός τύπου ο οποίος κατάφερε να φύγει από τη Ρουάντα το 1994 - τότε ήταν παιδί -, και τώρα ηγείται ενός Africa Global Partnership. Όσοι έχετε δει το Hotel Rwanda ή ξέρετε κάτι σχετικό με την περιοχή, ανήκει στη φυλή Τούτσι και η μισή του οικογένεια από ότι κατάλαβα ήταν θύμα των Χούτου. Επίσης, μιλώντας μετά με μία κοπέλα από τη Ρουάντα, μου είπε ότι τον ξενοδόχο τον βρίζουν όλοι, γιατί έχει πάρει όλη τη δόξα και το παίζει βεντέτα, ενώ επίσης είπε ότι η ταινία καλοπιάνει πολύ τα UN, περισσότερο από ότι πρέπει. Μου πρότεινε να δω το Sometime in April - ή κάπως έτσι - το οποίο είναι αρκετά πιο αντικειμενικό. Στη συνέχεια, πέρασα από ένα άλλο event, που έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ σχετικά με κάτι καναδούς γιατρούς οι οποίοι είναι σε μία χώρα της οποίας δεν έμαθα ποτέ το όνομα -πήγα αργά- και στην οποία το AIDS είναι πιο συχνό από τη γρίπη. Μετά από αυτό το πήρα απόφαση και γύρισα σπίτι. Ετοιμάζω μία εξαίσια μακαρονάδα - ωωω, τι πρωτότυπο, και μέχρι να βράσει το νερό γράφω εδώ.
Δεύτερον, αποδεικνύεται περίτρανα ότι μετά από δύο χρόνια αποχής από τη διαδικασία διαβάσματος το οποίο σχετίζεται με εξετάσεις, η απόδοση κατά το διάβασμα πέφτει κατακόρυφα.
Τρίτον - και κυρίως θέμα του post, κάτι το οποίο είναι άξιο συζήτησης είναι το Honor Code που υπάρχει εδώ. Η ιστορία λέει ότι κάποιοι φοιτητές εδώ, πριν πολλά πολλά χρόνια πήραν έναν όρκο ότι δεν θα αντιγράφουνε, και θα κάνουν μόνοι τις ασκήσεις, και όταν χρησιμοποιούν λεγόμενα άλλων θα πρέπει να το αναφέρουν κτλ κτλ. Η πρώτη λογική αντίδραση οποιουδήποτε είχε την ευτυχία να περάσει από τα ελληνικά πανεπιστήμια και να βιώσει αυτή τη μαγεία του ομαδικού πνεύματος και της συνεργασίας, είναι "μα τι μαλάκες...".. Ας το ξεπεράσουμε αυτό λοιπόν και ας δούμε πώς δουλεύει σήμερα αυτός ο όρκος. Φυσικά το Stanford δεν έμεινε σε αυτή την καλοπροαίρετη διάθεση των φοιτητών, αλλά το θέσπισε σαν έναν από τους πιο ισχυρούς κανόνες λειτουργίας του πανεπιστημίου. Κατά την εγγραφή στο πανεπιστήμιο, υπογράφεις ότι αποδέχεσαι το Honor Code και θα λειτουργείς βάσει αυτού. Επίσης, στο γραπτό στις εξετάσεις, εκεί που γράφεις το όνομα σου ρίχνεις και μία τζίφρα στον όρκο των μαλακων που λέγαμε πριν. Τώρα το θέμα είναι, πώς εφαρμόζεται αυτό. Γιατί και στην Ελλάδα υποτίθεται δεν επιτρέπονται αντιγραφές. Το πιο σημαντικό, είναι ότι οι φοιτητές ΔΕΝ ΔΙΑΝΝΟΟΥΝΤΑΙ να καταπατήσουν τον όρκο. Βρέθηκα προχθές σε μια συζήτηση δύο τύπων οι οποίοι έχουν πάρει ένα κοινό μάθημα για το οποίο είχαν μια εργασία. ( Οι περισσότερες εργασίες είναι σε ομάδες 2-3 ατόμων, οι τύποι ήταν σε διαφορετικές ομάδες ).
(Ρωτάει λοιπόν ο ένας: )
- Βγάλατε κανένα συμπέρασμα με την 4α?? Την παλεύαμε δύο ώρες και δεν καταφέραμε τίποτα. Αναγκαστικά την πήραμε σαν δεδομένη, και βάσει αυτής κάναμε την 4β και 4γ.
(Ο άλλος τώρα, απαντάει συγκλονισμένος:)
- Σοβαρά, βγάλατε την β και γ? Εμείς βγάλαμε την α, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα ακόμα για το πώς να κάνουμε τις άλλες δύο!!
( Η τρίτη ατάκα, η οποία ήταν κοινή, και η πιο συγκλονιστική από όλες θα έλεγα, συνοδευόμενη από μία συγκαταβατική κίνηση του κεφαλιού, ήταν : )
-Nice....
Ούτε που να διαννοηθούν να ρωτήσουν τι, πώς κτλ!!!! ΤΡΑΓΙΚΟ!!!! Με μια πολύ βιαστική προσέγγιση, μπορώ να το εξηγήσω με τρεις τρόπους :
α) πιστεύουν και νιώθουν τον όρκο... ( = υπάρχουν εξωγήινοι. Ή εμεις είμαστε, ή αυτοί, πάντως υπάρχουν ).
β) Χέζονται πάνω τους μήπως και τους κατηγορήσουν για παραβίαση του όρκου. Αρκετά πιθανό. Συζητώντας το θέμα με έναν παλιότερο, μου είπε ότι μία γνωστή του είχε κατηγορηθεί για αντιγραφή σε hw, χρήση από εργασία προηγούμενου έτους, μεταφέροντας ένα λάθος το οποίο προδίδει αντιγραφή και καλά. Η διαδικασία είναι ότι σου κάνουν φάκελο, περνάς από ειδική επιτροπή που σε ρωτάνε τι έκανες και γιατί, και οι επιπτώσεις ανάλογα με τη σοβαρότητα του αδικήματος κυμαίνονται από το να σε διώξουν από το πανεπιστήμιο, να σε κάνουν suspend για ένα τρίμηνο - που για τους ξένους λόγω visas κτλ είναι στην ουσία σαν να σε διώχνουν, κοινωνική εργασία για κάποιο διάστημα, ή το πιο ελαφρύ επίπληξη ( το οποίο όμως παραμένει αρκετά σοβαρό αφού ο φάκελος παραμένει και ίσως να επηρεάζει όταν θέλεις να βρεις advisor, συστατικές κτλ ).
γ) Ανταγωνισμός. Επίσης πολύ πιθανό δεδομένου ότι στις περισσότερες εξετάσεις είναι πρακτικά αδύνατο να γράψεις άριστα και η βαθμολογία γίνεται συγκριτικά, το x% παίρνει A+, και πάει λέγοντας.
Αυτό βέβαια που πρέπει να παραδεχτώ ότι μου άρεσε, είναι ότι κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο καθηγητές και οι βοηθοί μπήκαν στο αμφιθέατρο, είπαν τα τυπικά περί της διάρκειας κτλ, άφησαν ένα κουτί με σοκολατάκια για κέρασμα, μοίρασαν θέματα και βγήκαν έξω. Όποιος είχε απορία πήγαινε και τους ρωτούσε έξω. Μπήκε μόνο ένας βοηθός φοιτητής δύο φορές, για να γράψει ότι έμεινε 1 και μισή ώρα αντίστοιχα. ( Φαντάζομαι ότι εκπαιδεύουν τους φοιτητές τόσο καλά, που στην περίπτωση που κάποιος πάει να χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα, όλοι οι άλλοι τον δίνουν στεγνά το ίδιο δευτερόλεπτο - βλέπε ανταγωνισμό ).
Τέταρτον, όσοι προσπαθήσουν να με συνδέσουν με τις φωτιές στην περιοχή της Καλιφόρνια, και ξέρω ότι υπάρχουν πολύ καλοθελητάδες που θα ισχυριστούν ότι είμαι γκαντέμης και άλλες ανυπόστατες ανακρίβειες, πρέπει να τονίσω ότι το San Diego είναι αρκετά μακρυά από εδώ ( > 700km) , ξεπερνώντας κατά πολύ οποιαδήποτε πιθανή εμβέλεια γκαντεμιάς.
Αυτά, τα μακαρόνια έβρασαν και πρέπει να επιμεληθώ τα της σάλτσας..
Γιάννης
Παρόλα αυτά, προέκυψαν διάφορα πράγματα για να γράψω.
Σήμερα ήταν η πρώτη εξέταση ( midterm αντίστοιχη με τις δικές μας προόδους ) και θα 'θελα να σχολιάσω μερικά πράγματα πάνω σε αυτό ( όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι δεν κάνω ποτέ δημόσιες προβλέψεις για το πώς τα πήγα και δεν σκέφτομαι να κάνω την έκπληξη σήμερα ).
Πρώτον, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, από το να μην έχεις βγει το προηγούμενο ΣΚ, να ξέρεις ότι δε θα βγεις το επόμενο, να έχεις ένα βράδυ στο οποίο έχεις πει ότι δεν θα διαβάσεις, και να μη βρίσκεις ούτε ένα άτομο για να βγεις!! Όλοι όσοι ξέρω δίνουν εξετάσεις μία από τις επόμενες μέρες, και ο ένας που δεν, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο αεροπλάνο και πετάει για Βοστώνη. Η κατάληξη, για να διασκεδάσω το σημερινό βράδυ ήταν το εξής. Μετά την εξέταση, αφού απέτυχαν και οι τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες για έξοδο, πήγα σε μια ομιλία του Rudatsikira, ενός τύπου ο οποίος κατάφερε να φύγει από τη Ρουάντα το 1994 - τότε ήταν παιδί -, και τώρα ηγείται ενός Africa Global Partnership. Όσοι έχετε δει το Hotel Rwanda ή ξέρετε κάτι σχετικό με την περιοχή, ανήκει στη φυλή Τούτσι και η μισή του οικογένεια από ότι κατάλαβα ήταν θύμα των Χούτου. Επίσης, μιλώντας μετά με μία κοπέλα από τη Ρουάντα, μου είπε ότι τον ξενοδόχο τον βρίζουν όλοι, γιατί έχει πάρει όλη τη δόξα και το παίζει βεντέτα, ενώ επίσης είπε ότι η ταινία καλοπιάνει πολύ τα UN, περισσότερο από ότι πρέπει. Μου πρότεινε να δω το Sometime in April - ή κάπως έτσι - το οποίο είναι αρκετά πιο αντικειμενικό. Στη συνέχεια, πέρασα από ένα άλλο event, που έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ σχετικά με κάτι καναδούς γιατρούς οι οποίοι είναι σε μία χώρα της οποίας δεν έμαθα ποτέ το όνομα -πήγα αργά- και στην οποία το AIDS είναι πιο συχνό από τη γρίπη. Μετά από αυτό το πήρα απόφαση και γύρισα σπίτι. Ετοιμάζω μία εξαίσια μακαρονάδα - ωωω, τι πρωτότυπο, και μέχρι να βράσει το νερό γράφω εδώ.
Δεύτερον, αποδεικνύεται περίτρανα ότι μετά από δύο χρόνια αποχής από τη διαδικασία διαβάσματος το οποίο σχετίζεται με εξετάσεις, η απόδοση κατά το διάβασμα πέφτει κατακόρυφα.
Τρίτον - και κυρίως θέμα του post, κάτι το οποίο είναι άξιο συζήτησης είναι το Honor Code που υπάρχει εδώ. Η ιστορία λέει ότι κάποιοι φοιτητές εδώ, πριν πολλά πολλά χρόνια πήραν έναν όρκο ότι δεν θα αντιγράφουνε, και θα κάνουν μόνοι τις ασκήσεις, και όταν χρησιμοποιούν λεγόμενα άλλων θα πρέπει να το αναφέρουν κτλ κτλ. Η πρώτη λογική αντίδραση οποιουδήποτε είχε την ευτυχία να περάσει από τα ελληνικά πανεπιστήμια και να βιώσει αυτή τη μαγεία του ομαδικού πνεύματος και της συνεργασίας, είναι "μα τι μαλάκες...".. Ας το ξεπεράσουμε αυτό λοιπόν και ας δούμε πώς δουλεύει σήμερα αυτός ο όρκος. Φυσικά το Stanford δεν έμεινε σε αυτή την καλοπροαίρετη διάθεση των φοιτητών, αλλά το θέσπισε σαν έναν από τους πιο ισχυρούς κανόνες λειτουργίας του πανεπιστημίου. Κατά την εγγραφή στο πανεπιστήμιο, υπογράφεις ότι αποδέχεσαι το Honor Code και θα λειτουργείς βάσει αυτού. Επίσης, στο γραπτό στις εξετάσεις, εκεί που γράφεις το όνομα σου ρίχνεις και μία τζίφρα στον όρκο των μαλακων που λέγαμε πριν. Τώρα το θέμα είναι, πώς εφαρμόζεται αυτό. Γιατί και στην Ελλάδα υποτίθεται δεν επιτρέπονται αντιγραφές. Το πιο σημαντικό, είναι ότι οι φοιτητές ΔΕΝ ΔΙΑΝΝΟΟΥΝΤΑΙ να καταπατήσουν τον όρκο. Βρέθηκα προχθές σε μια συζήτηση δύο τύπων οι οποίοι έχουν πάρει ένα κοινό μάθημα για το οποίο είχαν μια εργασία. ( Οι περισσότερες εργασίες είναι σε ομάδες 2-3 ατόμων, οι τύποι ήταν σε διαφορετικές ομάδες ).
(Ρωτάει λοιπόν ο ένας: )
- Βγάλατε κανένα συμπέρασμα με την 4α?? Την παλεύαμε δύο ώρες και δεν καταφέραμε τίποτα. Αναγκαστικά την πήραμε σαν δεδομένη, και βάσει αυτής κάναμε την 4β και 4γ.
(Ο άλλος τώρα, απαντάει συγκλονισμένος:)
- Σοβαρά, βγάλατε την β και γ? Εμείς βγάλαμε την α, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα ακόμα για το πώς να κάνουμε τις άλλες δύο!!
( Η τρίτη ατάκα, η οποία ήταν κοινή, και η πιο συγκλονιστική από όλες θα έλεγα, συνοδευόμενη από μία συγκαταβατική κίνηση του κεφαλιού, ήταν : )
-Nice....
Ούτε που να διαννοηθούν να ρωτήσουν τι, πώς κτλ!!!! ΤΡΑΓΙΚΟ!!!! Με μια πολύ βιαστική προσέγγιση, μπορώ να το εξηγήσω με τρεις τρόπους :
α) πιστεύουν και νιώθουν τον όρκο... ( = υπάρχουν εξωγήινοι. Ή εμεις είμαστε, ή αυτοί, πάντως υπάρχουν ).
β) Χέζονται πάνω τους μήπως και τους κατηγορήσουν για παραβίαση του όρκου. Αρκετά πιθανό. Συζητώντας το θέμα με έναν παλιότερο, μου είπε ότι μία γνωστή του είχε κατηγορηθεί για αντιγραφή σε hw, χρήση από εργασία προηγούμενου έτους, μεταφέροντας ένα λάθος το οποίο προδίδει αντιγραφή και καλά. Η διαδικασία είναι ότι σου κάνουν φάκελο, περνάς από ειδική επιτροπή που σε ρωτάνε τι έκανες και γιατί, και οι επιπτώσεις ανάλογα με τη σοβαρότητα του αδικήματος κυμαίνονται από το να σε διώξουν από το πανεπιστήμιο, να σε κάνουν suspend για ένα τρίμηνο - που για τους ξένους λόγω visas κτλ είναι στην ουσία σαν να σε διώχνουν, κοινωνική εργασία για κάποιο διάστημα, ή το πιο ελαφρύ επίπληξη ( το οποίο όμως παραμένει αρκετά σοβαρό αφού ο φάκελος παραμένει και ίσως να επηρεάζει όταν θέλεις να βρεις advisor, συστατικές κτλ ).
γ) Ανταγωνισμός. Επίσης πολύ πιθανό δεδομένου ότι στις περισσότερες εξετάσεις είναι πρακτικά αδύνατο να γράψεις άριστα και η βαθμολογία γίνεται συγκριτικά, το x% παίρνει A+, και πάει λέγοντας.
Αυτό βέβαια που πρέπει να παραδεχτώ ότι μου άρεσε, είναι ότι κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο καθηγητές και οι βοηθοί μπήκαν στο αμφιθέατρο, είπαν τα τυπικά περί της διάρκειας κτλ, άφησαν ένα κουτί με σοκολατάκια για κέρασμα, μοίρασαν θέματα και βγήκαν έξω. Όποιος είχε απορία πήγαινε και τους ρωτούσε έξω. Μπήκε μόνο ένας βοηθός φοιτητής δύο φορές, για να γράψει ότι έμεινε 1 και μισή ώρα αντίστοιχα. ( Φαντάζομαι ότι εκπαιδεύουν τους φοιτητές τόσο καλά, που στην περίπτωση που κάποιος πάει να χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα, όλοι οι άλλοι τον δίνουν στεγνά το ίδιο δευτερόλεπτο - βλέπε ανταγωνισμό ).
Τέταρτον, όσοι προσπαθήσουν να με συνδέσουν με τις φωτιές στην περιοχή της Καλιφόρνια, και ξέρω ότι υπάρχουν πολύ καλοθελητάδες που θα ισχυριστούν ότι είμαι γκαντέμης και άλλες ανυπόστατες ανακρίβειες, πρέπει να τονίσω ότι το San Diego είναι αρκετά μακρυά από εδώ ( > 700km) , ξεπερνώντας κατά πολύ οποιαδήποτε πιθανή εμβέλεια γκαντεμιάς.
Αυτά, τα μακαρόνια έβρασαν και πρέπει να επιμεληθώ τα της σάλτσας..
Γιάννης
4 σχόλια:
νομιζω πως ειναι το β.
Έχω να προσθέσως μια σειρά από ταινίες 1)Hotel Rowanda, 2)Sometime in April, 3) Shooting dogs. Με αυτήν την σειρά που έχουν βγει είναι καλό να τις δει κάποιος. Είναι εξαιρετικές και ιδιαίτερα ωμές! Όσο για τις αντιγραφές και την αλληλοστήριξη... Τι να πώ... Δεν ξέρω... Ντρέπομαι... Προτιμώ το
"Που... Κυρ...". Καλή μας όρεξη...
(β) και (γ)... δηλαδή και χέσηδες και ρουφιάνοι:)
Κατέβασα ένα cd της κυρίας που είπαμε, θα στο ανεβάσω στο σκ
Κι εγώ β και γ πιστεύω πώς είναι. Θα προτιμούσα να είναι μόνο το β, γιατί εκεί κατηγορείς το πανεπιστήμιο και τελειώνει η υπόθεση ( όταν υπάρχουν στη μέση βίζες, και τόσα λεφτά η αλήθεια είναι ότι δεν το ριψοκινδυνεύεις ). Αλλά το κακό είναι ότι το γ παίζει εξίσου ισχυρά...
(Στείλε mail για την κυρία)
Δημοσίευση σχολίου