Συνήθως με παίρνει ο ύπνος βλέποντας/ακούγοντας μαγνητοσκοπημένα ειδήσεις από το MEGA. Τις τελευταίες τρεις μέρες λοιπόν αποκοιμάμαι προσπαθώντας να καταλάβω ποιος ευθύνεται για τα καρκινικά κύτταρα στα σώψυχα του Αρχιεπισκόπου. Δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς που συμφωνούν μαζί του σε ότι αφορά τις πράξεις του ώς προκαθήμενου της Εκκλησίας. Παρόλα αυτά, δεν αμφισβητώ σε καμία περίπτωση τη σημασία του αξιώματός του, καθώς και το γεγονός ότι κατέχει μια ιδιαίτερα συμβολική θέση. Είναι φυσιολογική επομένως η ευαισθητοποίηση και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Αυτό που δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να καταλάβω είναι όλο αυτό το κυνήγι ευθυνών και αυτούς που έχουν κάνει εκ των προτέρων τον μακαριότατο μακαρίτη. Τα τελευταία χρόνια, από εμπειρίες από τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο, παραπάνω από τους μισούς ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια, είχαν προσβληθεί από καρκίνο. Διαφόρων ηλικιών, οικονομικών δυνατοτήτων, κτλ. Ο αρχιεπίσκοπος λοιπόν είναι ένας άνθρωπος 68 χρονών, ο οποίος είχε την "τύχη" μεταξύ των "συναρρώστων" του, να παρακολουθείται από ένα επιτελείο γιατρών - κορυφαίων φαντάζομαι αφού είναι πανεπιστημιακοί, και να πάει σε ένα από τα κορυφαία κέντρα στον κόσμο για τη συγκεκριμένη ασθένεια. Τι παραπάνω χρειάζεται για να πούμε αυτό που οι περισσότεροι φαντάζομαι το ακούνε πριν εξαντλήσουν αυτά τα περιθώρια: "η επιστήμη έκανε ότι μπορούσε, πλέον είναι θέμα του Υψίστου, ή του ανθρώπου, ή της τύχης". Γιατί πρέπει κάποιος να φταίει? Όταν φεύγει ένα μικρό παιδί, λέμε ότι οι γιατροί έκαναν ότι μπορούσαν αλλά δεν υπήρχε δυνατότητα για κάτι παραπάνω. Και τώρα ο κάθε μαλάκας βγαίνει στην τηλεόραση και κρίνει έναν άνθρωπο ο οποίος θεωρείται αυθεντία εκεί που είναι. Και ο οποίος δεν μπόρεσε να κάνει μεταμόσχευση σε έναν 68χρονο άνθρωπο ο οποίος ήταν σε προχωρημένο στάδιο της ασθενείας.
Είναι τουλάχιστον προκλητικό για τους υπόλοιπους που προσπαθούν να βρουν κάποιο γιατρό, με φακελάκι ή χωρίς.
Γ.
Αυτό που δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να καταλάβω είναι όλο αυτό το κυνήγι ευθυνών και αυτούς που έχουν κάνει εκ των προτέρων τον μακαριότατο μακαρίτη. Τα τελευταία χρόνια, από εμπειρίες από τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο, παραπάνω από τους μισούς ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια, είχαν προσβληθεί από καρκίνο. Διαφόρων ηλικιών, οικονομικών δυνατοτήτων, κτλ. Ο αρχιεπίσκοπος λοιπόν είναι ένας άνθρωπος 68 χρονών, ο οποίος είχε την "τύχη" μεταξύ των "συναρρώστων" του, να παρακολουθείται από ένα επιτελείο γιατρών - κορυφαίων φαντάζομαι αφού είναι πανεπιστημιακοί, και να πάει σε ένα από τα κορυφαία κέντρα στον κόσμο για τη συγκεκριμένη ασθένεια. Τι παραπάνω χρειάζεται για να πούμε αυτό που οι περισσότεροι φαντάζομαι το ακούνε πριν εξαντλήσουν αυτά τα περιθώρια: "η επιστήμη έκανε ότι μπορούσε, πλέον είναι θέμα του Υψίστου, ή του ανθρώπου, ή της τύχης". Γιατί πρέπει κάποιος να φταίει? Όταν φεύγει ένα μικρό παιδί, λέμε ότι οι γιατροί έκαναν ότι μπορούσαν αλλά δεν υπήρχε δυνατότητα για κάτι παραπάνω. Και τώρα ο κάθε μαλάκας βγαίνει στην τηλεόραση και κρίνει έναν άνθρωπο ο οποίος θεωρείται αυθεντία εκεί που είναι. Και ο οποίος δεν μπόρεσε να κάνει μεταμόσχευση σε έναν 68χρονο άνθρωπο ο οποίος ήταν σε προχωρημένο στάδιο της ασθενείας.
Είναι τουλάχιστον προκλητικό για τους υπόλοιπους που προσπαθούν να βρουν κάποιο γιατρό, με φακελάκι ή χωρίς.
Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου