Lost Data....

Ξυπνάς ένα ωραίο πρωί, και με τη τσίμπλα στο μάτι - πηγαίνοντας προς την τουαλέτα - προσπαθείς να ανοίξεις ελαφρώς τα μάτια σου για να βάλεις ένα τραγούδι να παίζει. Και εκεί που περιμένεις να ακουστεί η εναρκτήρια νότα τη θέση της παίρνει αυτός ο απαίσιος ήχος που έχουν όλα τα λειτουργικά για να σου πουν ότι υπάρχει πρόβλημα. Τελειώνοντας με την κατάθεση ψυχής στην τουαλέτα, μισοεκνευρισμένος - μισονυσταγμένος - μισοπερίεργος επιμένεις για εκείνη τη νότα. Και τότε, μετά από λίγη προσπάθεια διαπιστώνεις ότι μία μαλακία που λέγεται partition table και βρίσκεται κάπου στο σκληρό σου αποφάσισε να σου χαλάσει την υπόλοιπη μέρα. Καλωσήρθατε στο recovery process!!! Υπάρχουν και χειρότερα βέβαια.. Προσπαθώντας να ανακτήσω τα δεδομένα μου το υπόλοιπο της Κυριακής, διάβασα σε ένα άρθρο ότι την ίδια μέρα που χάλασε το table μου κάποιοι έκλεψαν ένα σκληρό από τον Francis Ford Copolla που είχε μέσα 15 χρόνια δουλειάς, ένα καινούριο σενάριο κτλ κτλ...

Το αποτέλεσμα μετά από μία ολοήμερη μάχη με το σκληρό ήταν η ανάκτηση των περισσότερων δεδομένων ( να 'ναι καλά το easy recovery pro ) με το μειονέκτημα ότι πολλά από αυτά βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη δομή DIR1, DIR2, DIR3 κτλ χώρις περισσότερες πληροφορίες για το περιεχόμενο τους... Απ' το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα όμως ( σκέψου πόσο χαρούμενος θα ήταν ο FFC αν είχε έστω αυτό!).

Τελευταίο και άσχετο : Στην Αμερική γκρεμίζεται το σενάριο του "τηλεφωνικού τσίπη" ο οποίος με αναπάντητες προσπαθεί να κάνει τους άλλους να τον παίρνουν τηλέφωνο. Η εξερχόμενη κλήση χρεώνεται όσο και η εισερχόμενη - κάτι αντίστοιχο ισχύει και στα sms.. Καταρέει ολόκληρη κοσμοθεωρία...

Γ.