Άκουσα πρόσφατα ότι ανταλάσσονται μέσω internet multimedia αρχεία, παραβιάζοντας πνευματικά δικαιώματα κτλ κτλ. Αν και δεν γνωρίζω πώς δουλεύει ακριβώς αυτή η τεχνολογία, φαντάζομαι πως είναι αρκετά ελκυστική, δεδομένου ότι εγώ για να έχω τους δίσκους που έχω στο σκληρό μου, δούλευα σε όλη την προηγούμενη μου ζωή για να τους αγοράσω, να νοικιάσω ένα μικρό δυαράκι για να τους αποθηκεύσω, και να έχω ένα part-time υπάλληλο ο οποίος θα τα ταξινομεί και συμπιέζει-κωδικοποιεί για να μπορώ να τα ακούω και τώρα που είμαι μακρυά από αυτό το δυαράκι.
Αν νιώθετε ότι είστε εθισμένοι σε αυτή τη συνήθεια, σκεφτείτε το καλά πριν έρθετε προς τη δυτική μεριά του Ατλαντικού. Τα πανεπιστήμια ξεκαθαρίζουν το γεγονός ότι σε περίπτωση που κάποια δισκογραφική-κινηματογραφική κτλ κτλ εταιρία υποπτευθεί και ζητήσει στοιχεία για το IP σου, θα δώσει το όνομα και όλα τα λοιπά χαρακτηριστικά χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Από ότι φαίνεται κάτι παρόμοιο ισχύει και στη σχέση πελάτη ιδιώτη - εταιρίας παροχής υπηρεσιών, όπως δείχνει και το πρόσφατο παράδειγμα της Τζ. Τόμας, η οποία θα πρέπει να δώσει 9250$ για κάθε ένα από τα 24 τραγούδια που διακινούσε παράνομα ( σύνολο $220000). Υπάρχουν βέβαια τρόποι να είσαι πιο προσεχτικός και επιφυλακτικός, αλλά αξίζει να ρισκάρεις τόσα λεφτά/αποπομπή από πανεπιστήμιο για αυτό? Αρκετοί παίρνουν το αντίστοιχο ρίσκο όσον αφορά το parking ή το εισητήριο στα ΜΜΜ, αλλά είναι πολύ διαφορετικά τα μεγέθη. Άλλο να διαπραγματεύεσαι με τον 60χρονο εισπράκτορα για το ότι είσαι φοιτητής και ξέχασες το πάσο σου, και μαζί με το πάσο είχες και το μηνιαίο εισητήριο.... και άλλο να πληρώνεις μια ζωή για να κατεβάσεις την τελευταία μαλακία της Madonna.
Αυτό που θα με ενδιέφερε είναι να ακούσω την άποψη των καλλιτεχνών σχετικά με το θέμα. Και όταν λέω άποψη εννοώ μια συνολική εικόνα και όχι μεμονωμένες κορώνες πέρι δικαιωμάτων κτλ. Αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι το P2P έχει βοηθήσει απίστευτα στη διάδοση της μουσικής. Καλλιτέχνες που θα ήταν παντελώς άγνωστοι μέχρι κάποια δισκογραφική αποφάσιζε να βγάλει χρήματα από αυτούς, έχουν την ευκαιρία να ακουστούν από όλο τον κόσμο, και αν πάμε και στο οικονομικό, να κάνουν συναυλίες με αξιοπρεπές κοινό πολύ πιο εύκολα, διαφημίσεις, κτλ κτλ. Φυσικά οι πωλήσεις πέφτουν. Αλλά αν τις συγκρίνουμε με αυτές που θα υπήρχαν σε περίπτωση που δεν είχε διαδοθεί η μουσική μέσω δικτύου ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα?? Αναπάντητο το ερώτημα.
Αυτά προς το παρόν, μιας και ένα project περιμένει να το ξεκινήσω...
Γιάννης
p.s.1 : Επειδή κάποιοι ρώτησαν, ναι, τα comments επιτρέπονται και ενθαρρύνονται :)
p.s.2 : Η πιο ασφαλής λύση στην οποία έχω καταλήξει (χωρίς να τη χρησιμοποιώ), είναι να γίνεται το downloading στην Ελλάδα ή σε κάποιο άλλο πειρατικό παράδεισο με καλύτερη ευρυζωνική υποδομή, και από εκεί και πέρα μεταφορά με FTP. Ξοδεύεις λίγα ηλεκτρόνια παραπάνω, αλλά πλέον ακούς την τελευταία μαλακία της Madonna με την ησυχία σου!
Αν νιώθετε ότι είστε εθισμένοι σε αυτή τη συνήθεια, σκεφτείτε το καλά πριν έρθετε προς τη δυτική μεριά του Ατλαντικού. Τα πανεπιστήμια ξεκαθαρίζουν το γεγονός ότι σε περίπτωση που κάποια δισκογραφική-κινηματογραφική κτλ κτλ εταιρία υποπτευθεί και ζητήσει στοιχεία για το IP σου, θα δώσει το όνομα και όλα τα λοιπά χαρακτηριστικά χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Από ότι φαίνεται κάτι παρόμοιο ισχύει και στη σχέση πελάτη ιδιώτη - εταιρίας παροχής υπηρεσιών, όπως δείχνει και το πρόσφατο παράδειγμα της Τζ. Τόμας, η οποία θα πρέπει να δώσει 9250$ για κάθε ένα από τα 24 τραγούδια που διακινούσε παράνομα ( σύνολο $220000). Υπάρχουν βέβαια τρόποι να είσαι πιο προσεχτικός και επιφυλακτικός, αλλά αξίζει να ρισκάρεις τόσα λεφτά/αποπομπή από πανεπιστήμιο για αυτό? Αρκετοί παίρνουν το αντίστοιχο ρίσκο όσον αφορά το parking ή το εισητήριο στα ΜΜΜ, αλλά είναι πολύ διαφορετικά τα μεγέθη. Άλλο να διαπραγματεύεσαι με τον 60χρονο εισπράκτορα για το ότι είσαι φοιτητής και ξέχασες το πάσο σου, και μαζί με το πάσο είχες και το μηνιαίο εισητήριο.... και άλλο να πληρώνεις μια ζωή για να κατεβάσεις την τελευταία μαλακία της Madonna.
Αυτό που θα με ενδιέφερε είναι να ακούσω την άποψη των καλλιτεχνών σχετικά με το θέμα. Και όταν λέω άποψη εννοώ μια συνολική εικόνα και όχι μεμονωμένες κορώνες πέρι δικαιωμάτων κτλ. Αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι το P2P έχει βοηθήσει απίστευτα στη διάδοση της μουσικής. Καλλιτέχνες που θα ήταν παντελώς άγνωστοι μέχρι κάποια δισκογραφική αποφάσιζε να βγάλει χρήματα από αυτούς, έχουν την ευκαιρία να ακουστούν από όλο τον κόσμο, και αν πάμε και στο οικονομικό, να κάνουν συναυλίες με αξιοπρεπές κοινό πολύ πιο εύκολα, διαφημίσεις, κτλ κτλ. Φυσικά οι πωλήσεις πέφτουν. Αλλά αν τις συγκρίνουμε με αυτές που θα υπήρχαν σε περίπτωση που δεν είχε διαδοθεί η μουσική μέσω δικτύου ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα?? Αναπάντητο το ερώτημα.
Αυτά προς το παρόν, μιας και ένα project περιμένει να το ξεκινήσω...
Γιάννης
p.s.1 : Επειδή κάποιοι ρώτησαν, ναι, τα comments επιτρέπονται και ενθαρρύνονται :)
p.s.2 : Η πιο ασφαλής λύση στην οποία έχω καταλήξει (χωρίς να τη χρησιμοποιώ), είναι να γίνεται το downloading στην Ελλάδα ή σε κάποιο άλλο πειρατικό παράδεισο με καλύτερη ευρυζωνική υποδομή, και από εκεί και πέρα μεταφορά με FTP. Ξοδεύεις λίγα ηλεκτρόνια παραπάνω, αλλά πλέον ακούς την τελευταία μαλακία της Madonna με την ησυχία σου!
2 σχόλια:
Κάπου διάβασα/άκουσα (νομίζω είναι στο podcast του Παναγιώτη Βρυώνη - vrypan.net) ότι με το P2P αυξάνονται οι πωλήσεις των δισκογραφικών, ακριβώς επειδή έχεις πρόσβαση σε περισσότερα κομμάτια/καλλιτέχνες.
Καλά να περνάς.
Λογικό δεν είναι? Δλδ η Microsoft αν δεν έκανε τα στραβά μάτια για την παράνομη διακίνηση του λογισμικού της θα ήταν αυτή που είναι τώρα? Ακόμα support στα 3.11 θα έκανε...
Γ.
Δημοσίευση σχολίου