Το προηγούμενο Σάββατο ρέμβαζα ανέμελος τα δέντρα που καλύπτουν τη θέα από το παράθυρό μου [1], όταν συνηδειτοποίησα ότι εδώ και καιρό δεν έχω ακούσει κάτι που να με ταρακουνίσει μουσικά. Θυμήθηκα τον Joshua Redman που μου είχαν προτείνει οι Βαρκελώνιοι φίλοι μου τα Χριστούγεννα και τον οποίο είχα αγνοήσει/ξεχάσει. Με τη βοήθεια της τύχης, το πρώτο αποτέλεσμα στο google με οδήγησε στη σελίδα του προσωπικού του site που αναφέρεται στο tour του, όπου και είδα ότι το σκ έπαιζε στην ευρύτερη γειτονιά μου.
Τα μάζεψα λοιπόν και πήγα Κυριακή απόγευμα στο Oakland. Είχα καιρό να κοιτάω κάποιον σαν χάνος με ανοιχτό το στόμα και να γελάω..
Ο τύπος είναι απλά εκπληκτικός. Στα πάντα. Μουσική, τεχνική, μελωδίες, γρουβ, σκηνική παρουσία, πειραματισμούς, συναίσθημα. Είναι φοβερό πώς ισορροπεί όλα τα παραπάνω και βγάζει όλο αυτό το αποτέλεσμα. Μου έχουν μείνει στο μυαλό κάτι ινδοανατολίτικα περάσματα από ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μητέρα του, και το εκπληκτικο tongue slap .
Δεν έχω λόγια. Απλά ακούστε τον..
Γ.
Τα μάζεψα λοιπόν και πήγα Κυριακή απόγευμα στο Oakland. Είχα καιρό να κοιτάω κάποιον σαν χάνος με ανοιχτό το στόμα και να γελάω..
Ο τύπος είναι απλά εκπληκτικός. Στα πάντα. Μουσική, τεχνική, μελωδίες, γρουβ, σκηνική παρουσία, πειραματισμούς, συναίσθημα. Είναι φοβερό πώς ισορροπεί όλα τα παραπάνω και βγάζει όλο αυτό το αποτέλεσμα. Μου έχουν μείνει στο μυαλό κάτι ινδοανατολίτικα περάσματα από ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μητέρα του, και το εκπληκτικο tongue slap .
Δεν έχω λόγια. Απλά ακούστε τον..
Γ.
[1] ποιητικός τρόπος για να εκφράσει κανείς τον κνησμό που συνδυάζεται με την ανδρική φύση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου