Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Τα σπάει, δεν τα σπάει?



Πάλι καλά που υπάρχει ο Μουγκάμπε, και έχουμε στόχους για να γίνουμε χειρότεροι. Αλλιώς θα είχαμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Παρακολουθώ το θέατρο του παραλόγου. Χωρίς τελειωμό. Ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Η δειλία, η ανευθυνότητα και η ανικανότητα σε όλο τους το μεγαλείο.
Η κυβέρνηση δεν χρειάζεται περισσότερες συστάσεις. Πανταχού απών. Οι πασόκοι, κρυφογελάνε πίσω από τους γιακάδες τους... "κοίτα τους άχρηστους τι πάθανε, κοντεύουμε!!καλά να πάθουν όμως, δεξιά δεν ήθελαν?", και πάει λέγοντας...
Έχω ακούσει διάφορες θεωρίες για τους σπασιματίες.

- Τα κάνουν αυτοί οι αλήτες οι αναρχικοί (τα κάνουν τόσα χρόνια. τι άλλαξε ξαφνικά και πήρε τόσοι διάσταση?)
- Τα κάνουν οι ασφαλίτες ντυμένοι με πολιτικά, παρέα με χρυσαυγίτες. Αν και λίγο ασαφές το πού και πώς, οι εντολές έρχονται από ψηλά. Το ύψος επίσης αφήνεται λίγο ασαφές, είναι πολιτικοί, στρατιωτικοί, αμερικάνοι, εξωγήινοι? Δεν ξέρουμε. πάντως είναι από ψηλα, για να φοβήσουν τον κόσμο.
- Στο προηγούμενο - από ότι διάβασα σε κάποια φόρουμ - προστίθεται και το γεγονός ότι οι αναρχικοί σπάνε μόνο τράπεζες και ενίοτε πολυεθνικές. Στα άλλα μαγκώνει το χέρι τους.
- Είναι 15χρονα πλουσιόπαιδα που δεν βρίσκουν νόημα στη ζωή και είπαν να σπάσουν κάτι να περάσει η ώρα.
- Είναι 15χρονα φτωχά αυτή τη φορά, τα οποία δεν βρίσκουν ρούχα να φορέσουν για αυτό τα έσπασαν.
- Είναι μετανάστες, οι οποίοι μας εκδικούνται που δεν τους δίνουμε φαγητό και δουλειά.
- Γίνεται για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Δεν θέλω να διαφωνήσω με κανένα από αυτά. Φαντάζομαι ένα μείγμα όλων των παραπάνω είναι πάνω κάτω.

Ας τους αφήσουμε για λίγο στην άκρη. Κάποιοι είναι καμμένα χαρτιά, κάποιοι άλλοι είναι απόρροια του κοινωνικού μας συστήματος, σηκώνει πολύ μπλα μπλα και δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να το κάνω.
Θέλω να μιλήσω για αυτούς που ΔΕΝ τα σπάνε.
Είναι αυτοί οι ηλίθιοι που κάνουν τις καταλήψεις, αλλά δεν ξέρουν να σπάσουν τα μούτρα στα μαλακιστήρια που καίνε το πανεπιστήμιο. Αυτοί που κάνουν πορείες χωρίς τη συναίσθηση της ευθύνης και του τι αντιπροσωπεύει μια πορεία. Είναι οι ίδιοι ηλίθιοι που σε λίγα χρόνια θα πάρουν την θέση αυτών που τώρα ζητάνε να καταργηθεί το άσυλο και να ισχύσει το άρθρο 11. Χεστείτε άχρηστοι, μπείτε στο καβούκι σας και κλάψτε. Κλάψτε αριστεροί που σας κυνηγάνε οι ασφαλίτες, κλάψτε πολίτες που σας καίνε το μαγαζί, κλάψτε φοιτητές που θα σας πάρουν το άσυλο, κλάψτε πασόκοι που σας πήραν το παιχνίδι, κλάψτε νουδούδες που θα τους το δώσετε πίσω.
Ένα μάτσο ανεύθυνοι σκατάδες.
Ανυπομονώ να πάω Θεσσαλονίκη, να πάρω ένα ταξί και να ακούσω τη ρήση "Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται".
Στην αφέλεια ενός ηλιθίου, η μαλακία όλης της κοινωνίας.

Γ.


Υ.Γ. Σε όλα αυτά, ευχάριστη νότα η συγκλονιστική ηλιθιότητα της Φωτεινής Πιπιλή. Την άκουσα χθες να κάνει έκκληση σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να μην κάνουν πορείες στο κέντρο, να πάνε να τις κάνουν στην Βαρυπόμπη, να σπάσουν εκεί για λίγο, για να μπορέσουν να δουλέψουν τα μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας και να βγάλουν λίγα λεφτά.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Ντροπή και θλίψη. Για όλους τους σκατάδες σε αυτή τη χώρα. Εδώ και ένα χρόνο, υπάρχει αυτή η αισιοδοξία ότι έχουμε πιάσει πάτο, και θα αρχίσει η ανάκαμψη. Αλλά είναι απύθμενο το βαρέλι. Και το πιο θλιβερό, είναι ότι το μόνο που θα μείνει είναι οι "500 αλήτες που έκαψαν την Ελλάδα".
Ντρέπομαι..